Historie van lagers

Alles wat draait in de mechanische wereld is op de één of andere manier gelagerd. Van kleine glijlagerbussen tot zeer grote rollagers.

Voor zover bekend is de eerste persoon die een vorm van lagering heeft getekend niemand minder dan Leonardo da Vinci. Rond het jaar 1490 ontwierp dit genie uit de Renaissance het allereerste lager.

Eén van de eerste lagers waren gemaakt van een constructie van hout. Later werd ook keramiek, saffier, glas of steen gebruikt voor het maken van lagers. Pas daarna werd metaal gebruikt als belangrijkste constructie voor een lager.

De meest eenvoudige vorm van een draaiend lager bestaat uit een cilinder tussen een wiel en de as van het wiel. Een aantal kogels namen hierbij de plaats van de ring in. Deze lagers werden nog gemaakt van hout en staan van vroeger uit dan ook bekend als houten kogellagers. Het probleem met deze lagers was echter dat de kogels tegen elkaar konden schuren waardoor ze extra wrijving veroorzaakten. Dit werd opgelost door een kooi te gebruiken die de kogels op hun plaats hielden.

Het eerste echte bruikbare kogellager wordt toegeschreven aan John Harrison tussen 1740 en 1750. Hij gebruikte dit kogellager voor zijn klok die extreem nauwkeurig was en als navigatie dienst moest doen. Pas in 1907 werd echter de moderne kogellager ontwikkeld door kogellagerfabrikant SKF.

De grote vlucht van het gebruik van lagers kwam tijdens de industriële revolutie echter pas goed op gang. Logischerwijs met de opkomst van de motoren- en de autoindustrie werden er ook steeds meer verschillende lagers ontwikkeld.

Oorspronkelijk ontwierp elke lagerfabrikant zijn eigen lagertypen, met eigen maatvoeringen. Een lagertype selecteren betekende toen automatisch kiezen voor een specifiek fabricaat. Dit werd door afnemers echter als groot nadeel ervaren. Al snel kwam hierdoor de normalisatie op gang. Die bestond in eerste instantie uit een standaardisatie in maatvoering, maar werd later ook uitgebreid op het gebied van toleranties en typeaanduidingen.

Tegenwoordig zijn lagers gestandaardiseerd volgens de bekende ISO normen, de Duitse DIN norm, de Amerikaanse AFBMA norm of de Japanse JIS norm.